کد مطلب:27882 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:123
گزارش ها و نقل های این حقیقت، بدان سان انبوه است كه جای هیچ تردیدی را باقی نمی گذارد. اكنون باید پرسید آیا آهنگ آیه كه نشانگر این واقعیّت است كه در صورت ابلاغ نشدن امر الهی به وسیله پیامبرصلی الله علیه وآله، رسالتمداری او یكسر تباه می شود و نیز بیانگر این است كه محتوای پیام، بسی دلهره آفرین است و موضع خصمانه غوغاسالاران را به دنبال دارد، می تواند بخشی از شرایع و شماری از حلال ها و حرام ها شمرده شود، با این كه ابلاغ حلال ها و حرام ها برای پیامبر خدا، نه هراسی دارد و نه مخالفتی و نه...؟! شگفتا كه مفسّرانی ره افسانه زدند؛ چون حقیقت را ندیدند، یا نخواستند بنگرند. به لحاظ اهمیّت این آیات و تعیین زمان نزول آنها، به گونه ای مستقل، بدان خواهیم پرداخت.[1].
بی گمان، آیات 3 و 67 از سوره مائده در جریان غدیر و پس از آن كه پیامبر خدا مولاعلیه السلام را فراز آورد و نیز پیش از سامان یافتن آن مراسم شكوهمند، برای تأكید بر ابلاغِ حق در مشهد و منظر هزاران انسان و پس از بیان جمله:«هر كه من مولای اویم، علی مولای اوست» نازل شده است.